Gebalde vuisten, kromme tenen. Had die gek het nou wéér voor elkaar gekregen? Hoe oncollegiaal! Hoe waanzínnig vervelend! VVD-fractieleider Dilan Yeşilgöz moet ontzet naar haar telefoon hebben gestaard, vervuld van frustratie en groeiende onmacht. Het was zeven oktober, even na zes uur ’s avonds, en zíj was vandaag de spraakmaker geweest. Zíj was bij Goedemorgen Nederland aangeschoven. Zíj had daar gezegd dat de Nationale Spoorwegen antisemitisme faciliteerden. Zíj had zich hard uitgesproken tegen de aangekondigde pro-Palestinademonstraties, en zíj was daarover gebotst met de burgemeester van Amsterdam. 

En nu had Geert Wilders haar dan toch weer overtroefd.

Eén tweetje, meer had-ie niet nodig. Zo gaat het altijd: één enkel tweetje en meneer steelt je shine. ‘Het land uit met dat tuig’, dat had hij over de demonstranten getypt – misschien kon zij ook wel zoiets zeggen, maar dan nét iets redelijker verwoord; misschien was er een laatste beetje ruimte over om...