Ik blijf me verbazen over de politieke naïviteit, of wellicht de financiële ongeletterdheid, die afgelopen najaar zichtbaar werd in de politiek. Zelfs de eindejaarsvakantie bood geen soelaas; ik ben er nog steeds niet van bij gekomen. De strategie van het kabinet draaide volledig om het presenteren van onmogelijke bezuinigingen – zowel in termen van uitvoerbaarheid als van draagvlak – terwijl men hardnekkig bleef vasthouden aan het mantra dat “het geld ergens gevonden moet worden”. Deze redenering is onzinnig en berust op het creëren van schijnonvermijdelijkheden. Helaas trappen veel mensen er in, zowel in de politiek als daarbuiten.

De eerste schijnonvermijdelijkheid is het scheiden van inkomsten en uitgaven. Je kunt natuurlijk de afspraak maken dat je tegenvallers in de uitgaven niet mag compenseren met meevallers in de inkomsten. Het Nederlandse begrotingsbeleid heeft daarin een lange en in sommige perioden zelfs succesvolle traditie.

Maar dat geldt niet bij het...