Gekmakend hoe we de groeiende ongelijkheid, die zowel onze democratische processen als onze planeet ondermijnt, accepteren als een vaststaand feit. En dat we ons in slaap laten sussen door statistiekjes waarin wordt vastgesteld dat het best meevalt met die ongelijkheid. Want kijk maar naar de armoede­cijfers: die nemen af. Kijk maar naar inkomensongelijkheid: niet heel hard toegenomen. Kijk maar naar vermogensongelijkheid: hoog, maar het kan altijd hoger! Ach, wat maakt het uit?

Het maakt wel degelijk uit. Kijk naar de Verenigde Staten: verworden tot een plutocratie waarin geld macht is. Een immense concentratie van vermogen leidt overal ter wereld tot eenzelfde concentratie van macht. De wortel van dit probleem ligt in onze omgang met privaat eigendom. Het is precies dit concept – diepgeworteld in instituties en technologie – dat ongelijkheid voortbrengt en die bestendigt.

Dit is geen nieuw inzicht. Antropologen en economen schrijven hier al decennia over. Een recent paper...