In geestelijke nood vond ik mezelf terug in een kerk. Ik kon wel wat steun van boven of waar dan ook gebruiken. De voorganger, of hoe noem je de man in pak die de gemeente toespreekt, kwam met bemoedigende woorden. Dat ook jij er mocht zijn en dat voor ieder mens ook in zijn diepste nood wederopstanding mogelijk is. Over het licht na de duisternis en de opkomende bloemetjes in de lente (we verkeerden nog een beetje in paassferen).

Een vrouw sprak over bisschop Mariann Budde, die zich tijdens diens inauguratie de woede van Donald Trump op de hals haalde door hem te vragen ‘genadig te zijn voor mensen die nu bang zijn’, zoals homoseksuele, lesbische en transgender kinderen. Een boodschap van compassie die in bepaalde kringen tegenwoordig aanstootgevend is. De bisschop met haar vredelievende boodschap was een held. Was het niet mooier, zo vroeg de vrouw vanaf het spreekgestoelte, de wereld te veranderen met zachtheid dan met hardheid?

Ik dacht aan een andere man in geestelijke...