Het duurt even, maar er komt een moment dat het tot je doordringt dat je Oroppa niet doorleest omdat de roman inhoudelijk zo boeiend is, maar door de potente en trefzekere taal. Khannoussi schrijft schijnbaar heel gewone zinnen, maar elk woord is er een, zodat elk woord zijn volle betekenis kan uitleven. Die woorden hebben opvallend vaak een bepaalde (negatieve) lading, zodat de zinnen alleen maar uit woorden met een dynamisch gehalte bestaan, zoals deze: ‘Zaynab werd in zijn gekrenkte fantasie een demonische dwerg met een zweepje die zijn jarenlange rust met haar tirannieke inmengingen kwam verstoren’. Elk woord vertegenwoordigt een spanning, emotie of gevoel. Dat doet je doorlezen.

‘Oroppa’ is Marokkaans-Arabisch voor Europa. Je zou het een ironische koosnaam kunnen noemen, maar volgens de meeste personages valt er niets te kozen en is Europa vooral een stokoud continent met een eindeloze hoeveelheid gebreken, ‘een dantesk purgatorium’ (waarmee niet veel is gezegd)....