Amsterdam, laat in augustus. In het atelier van beeldend kunstenaar en fotograaf Çiğdem Yüksel (1989) ligt een opgerold tapijt. Ze heeft het zelf getuft, de patron​​en van vormen en kleuren volgen de motieven die ze vaak op de jurken van haar grootmoeder zag. Aan oma Zeynep – lid van de eerste generatie Turkse vrouwen in Nederland, in de jaren zeventig in IJmuiden neergestreken, overleden toen Yüksel nog jong was – is het boek Je moest eens weten opgedragen. Het tapijt zal de bijbehorende tentoonstelling in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam aankleden.

Het was tenslotte oma die het fotoproject in gang zette. Als fotograaf met een islamitische achtergrond stoorde Yüksel zich meer en meer aan de manier waarop vooral oudere migrantenvrouwen in de Nederlandse media worden afgebeeld. Het is een plaatje dat je nog steeds tegenkomt in kranten en op nieuwssites: een gesluierde vrouw met een vormeloze jas, op straat of op de markt, te ver weg om goed in beeld te komen, vaak...