Dick Schoof keek geïrriteerd naar de verzamelde pers. 

Zijn regeerprogramma bevat al-le-maal plannen om Nederland mooier en welvarender te maken. Dus wáárom bleven die journalisten maar doorzeuren over de onderbouwing voor het uitroepen van een asielcrisis?

Ja, hij had gezegd dat de asielcrisis vooral een ervaren asielcrisis is, maar ervaringen zijn toch ook echt? En nee, hij kon nog niet zeggen op basis van welke criteria de crisis dan voorbij zou zijn. Een minder ervaren asielcrisis? 

In ieder geval moesten problemen in de asielopvang worden opgelost. En de zorg. En het onderwijs. En de woningmarkt. En oh ja: we willen inkomens voor iedereen.

Het bezwaar van de Nederlandse planbureaus: het kabinet kiest voor de korte termijn ten koste van de toekomst.

De onoplettende kijker zou kunnen vermoeden dat een paar duizend mensen op de vlucht voor oorlog en geweld een allesoverweldigend probleem opleveren voor het gehele regeringsbeleid. Maar wie Schoof zag hakkelen wist: dit is...