Na een periode van bijna twintig jaar in en uit de ggz hoorde Suuz, die onder meer kampt met een posttraumatische stressstoornis en dissociatieve identiteitsstoornis, dat ze uitbehandeld was.

Sorry, mevrouw, we kunnen helaas niets meer voor u doen.

Vroegkinderlijk trauma slijt erin op jonge leeftijd. En het slijt er maar moeilijk uit. Binnen de reguliere ggz is daar nauwelijks een passende behandeling voor te vinden. Complete specialistische afdelingen zijn opgedoekt omdat ze niet rendabel waren. En wanneer de multidisciplinaire behandeling die er nodig is om iemand als Suuz te behandelen, toch nog ergens wordt aangeboden, zijn de wachtlijsten lang. Patiënten staan er vaak jaren op, een deel van hen overleeft dat wachten niet.

Suuz, en met haar veel andere patiënten met complexe problematiek, hebben daarnaast vaak een naar gevoel of zelfs nieuwe trauma’s overgehouden aan de ggz: verkeerde diagnoses, niet werkende behandelingen, veel focus op efficiëntie en weinig ruimte voor...