Iraanse filmmakers zijn ware meesters in het subtiel verweven van overheidskritiek in hun werk. Denk bijvoorbeeld aan films als Holy Spider en A Separation, waarin regisseurs Ali Abbasi en Asghar Farhadi op indringende wijze de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in Iran blootleggen. Of aan Jafar Panahi, die in zijn docufictie Tehran Taxi laat zien hoe er altijd ogen zijn die elke beweging in de gaten houden.

Bij al deze films zijn niet alleen de verhalen aangrijpend, maar vraag je je ook voortdurend af hoe ze het überhaupt voor elkaar hebben gekregen om zulke films te maken. Zo werd Holy Spider opgenomen in Jordanië om de restricties van de Iraanse overheid te omzeilen, terwijl Panahi Tehran Taxi in het geheim opnam met een camera op zijn dashboard. Deze films zijn daardoor niet alleen indrukwekkend en meeslepend, maar ook een toonbeeld van vindingrijkheid en moed.

Voeg aan dit indrukwekkende rijtje ook My Favorite Cake toe, in het Farsi heet de film Keyk-e Mahboob-e Man. In...