Toen kinderboekenauteur Edward van de Vendel (1964) op 14 november in het Haagse Literatuurmuseum de Theo Thijssenprijs ontving voor zijn oeuvre (gedichten, romans en prentenboeken), liet hij het lied Tegen beter weten in door de zaal schallen.

Ik was klein en ons tuintje was de wereld
Een zandbak met een schutting eromheen
Wat erachter was dat mocht ik zelf verzinnen
Een grote tuin vol bloemen en een zon die altijd scheen
En dat bleef zo, al ontdekte ik ook later
Dat er niets was dan wat onkruid en wat puin
Want de werkelijkheid had immers niets te maken
Met die zelfbedachte echte bloementuin

De melancholieke observatie van Rob de Nijs, begin jaren zeventig opgetekend door Lennaert en Astrid Nijgh, stak bij de schuchtere negenjarige de verbeelding aan. Het verwoordde precies hoe hij tot op de dag van vandaag in het leven staat: zich nooit helemaal thuis voelend in de wereld, maar met een bijna maniakale behoefte om diezelfde wereld als schrijver te kaderen, in te kleuren en met...