Soms lijkt het heel mooi. Dan vind ik mezelf terug in een gezelschap van investeerders die superenthousiast zijn over de energietransitie. Die superbereid zijn grote windparken te financieren. Of nieuwe high-tech innovatieve oplossingen voor waterstof, kernfusie, accu’s van silicium, natuurherstel door het verkopen van CO2-certificaten, opslag van CO2 onder de grond willen financieren. Of dan kom ik op een congres waar het vooral gaat over klimaatadaptatie: hoe kunnen we Nederland beter beschermen, wat kunnen we bouwen, verplaatsen, ophogen, en uitdiepen.

Er is een grote gemene deler in dit alles: als het om meer gaat, doet iedereen mee. Meer economische activiteit, meer nieuwe zaken om te financieren, dat is hoe kapitalisme werkt. En prettig natuurlijk als er aan duurzaamheid geld valt te verdienen.

Dit is het al eeuwenlang bestaande principe van ons kapitalistische systeem. Ik noem drie ’coping mechanismen’ van kapitalisme om altijd meer te krijgen terwijl het eigenlijk...