Ik stel me zo voor dat centrale bankiers behoorlijk zelfvoldaan de zomervakantie ingaan. Immers, de inflatie daalt. Hun belangrijkste doel, prijsstabiliteit, lijkt binnen handbereik zonder de verwachte diepe recessie. Als teken van dat zelfvertrouwen hebben de Europese monetaire beleidsmakers de beleidsrente afgelopen maand voor het eerst omlaag gebracht. Voor centrale bankiers toch wel het bewijs dat ze hun werk enigszins succesvol hebben gedaan.

Toch vraag ik me af of centrale bankiers dit succes kunnen claimen. De verwachte effecten van hun beleid waren immers nauwelijks zichtbaar. Twee jaar geleden, bij het begin van de renteverhogingen, schetsten ze duidelijke verwachtingen: hogere rentes zouden de vraag in de economie afremmen, wat zou leiden tot hogere werkloosheid en gematigde lonen. Het ging over de ‘opofferingsratio’: hoeveel mensen werkloos moesten worden om de inflatie te verslaan. Want hogere werkloosheid zou de loon-prijsspiraal voorkomen en prijsstabiliteit...