Restaurant, kindertheater, hotel, appartementencomplex: Nederlandse badhuizen zijn de afgelopen eeuw omgebouwd tot van alles en nog wat. Woningen hebben we heel hard nodig, een kindertheater is lief en leuk, en dineren in een zaal waar ooit een zwembad was, lijkt me fantastisch. Maar het is zo doodzonde dat we publieke badhuizen zijn verloren.

Twee keer per week op kosten van de staat naar de sauna en het Turkse stoombad lijkt me helend in dit politieke tijdsgewricht.

Als je geregeld met onbekende buurtbewoners naakt in de sauna zit en daarna in een warm bad met etherische oliën nog wat kletst over het leven, dan kan dat niet anders dan polarisatie tegengaan. Van het naakt met elkaar zijn gaat een kwetsbaarheid uit die op weinig andere plekken te vinden is. Daarbovenop komt ook nog eens dat, bij het zien van al die lijven in verschillende soorten en maten, jonge mensen hun eigen lijf misschien makkelijker zullen accepteren.

Publieke plekken zoals badhuizen moeten we waar mogelijk...