Democratie is als een ouderwetse stoofpot: een langzaam, soms frustrerend traag proces. Maar als je dat proces zijn gang laat gaan, komt er uiteindelijk iets stevigs en voedzaams uit. Helaas lijken steeds meer politici dat recept niet te meer te kennen. Ze zijn overgegaan op fastfood: snelle en eenzijdige besluiten, zonder de checks and balances die bij een gezonde democratie horen. Dat leidt tot slechter beleid en meer economische onzekerheid.

Neem Trump, die meent dat zijn verkiezingswinst hem het mandaat heeft gegeven om als keizer te regeren. Of Wilders, die bij elke tegenslag roept dat hij de grootste is en dat zijn wil daarom wet zou moeten zijn. Alsof verkiezingen geen democratische startlijn zijn, maar een finish. Alsof ‘de grootste’ zijn meer betekent dan dat je de grootste minderheid achter je hebt verzameld. Wanneer tegenstand opduikt, wordt dat niet gezien als een noodzakelijke en te koesteren uiting van een diverse samenleving, maar als onrechtmatig verzet tegen...