Het is een onontkoombaar gespreksthema voor iedere Nederlander die voor het eerst Nigeria bezoekt: het knotsgekke verkeer in de economische hoofdstad Lagos. Ingevlogen journalisten weten het onderwerp net zo min te vermijden, zodat bijna elke beschrijving van de stad begint met een schijnbaar bizarre tocht in een go-slow, zoals Nigerianen de eeuwigdurende files noemen. Toch missen die oppervlakkige observaties de essentie van het Nigeriaanse verkeer: dat het wel degelijk aan (ongeschreven) regels gebonden is. En dat die regels door de Lagosianen zelf worden afgedwongen, zonder tussenkomst van verkeersregelaars of andere autoriteiten.

Op een vrijdagmiddag bij mij om de hoek op het vasteland van Lagos zie ik het weer eens gebeuren. Op de tweebaansweg richting winkelcentrum hebben zich spontaan drie rijen auto’s geperst. Wanneer een vermoeide forens op de kruising niet op tijd remt en op de achterkant van een invoegend maïsgeel minibusje knalt, komt de ad-hocspitsstrook tot...