Beste mensen die deze feestdagen een kind verwekt hebben, (en u bent met velen; omdat u weinig voelde voor nóg een uur met uw schoonfamilie en evenmin zin had in het zoveelste potje yahtzee, bracht u de dodelijk saaie decemberdagen vooral seksend door).

Over negen maanden werpen uw bedexpedities haar vruchten af. Uw baby ziet het levenslicht, waarna als vanzelf de felicitatie- en complimentenregen volgt. Het is immers de norm om kinderen te krijgen. De samenleving verheerlijkt ze: baby’s zijn geweldig, de spreekwoordelijke kers op de taart, de voltooiing van het bestaan. Vandaar dat uw speen behoevende productie tijdens babyshowers tot vervelens toe wordt opgehemeld tot een groots wonder, zoals in feelgood romcoms waarin het familieleven tot het hoogste haalbare wordt uitgeroepen.

Mensen die bewust kinderloos blijven, hoeven vanwege de pro-kinderen-norm niet te rekenen op jubelreacties. ‘Wil je écht geen kinderen? Ben je niet bang iets te missen?’ Dat krijgen zij keer op...