Haar zus en broers ogen met hun blonde haren en blanke huid zo Hollands als wat; Ilse (49) is de enige van de vier aan wie je ziet dat ze een Indische moeder hebben. Afgezien van de zalige sateh en zelfgemaakte loempia’s die ze weleens op tafel zet, waren haar roots voor mij eigenlijk nooit zo zichtbaar. Maar voor haar voelt dat totaal anders. Op haar vijftiende werkte ze naast de havo als schoonmaakster op een advocatenkantoor. ‘Daar spraken ze over mij alsof ik er niet was, ze gingen ervan uit dat ik ze niet verstond. Het was de eerste keer dat ik besefte dat sommige mensen mij als buitenlander zien’, vertelt ze. ‘Het was vernederend. Ik hield mijn mond en poetste verder.’

Zwijgen, dat doet ze tegenwoordig dus niet meer – waarom zou zíj de lieve vrede moeten bewaren als anderen zich misdragen? Zo zette ze in een volle bedrijfskantine een collega op zijn nummer, die vond dat een jochie van kleur, dat tijdens een voetbalwedstrijd het veld op rende om een foto te maken...