Het was een bevreemdende vergadering die asielminister Marjolein Faber op 4 september bijeenriep, met de wethouders van Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, Groningen en Eindhoven die verantwoordelijk zijn voor de opvang van daklozen en ongedocumenteerde asielzoekers. De bijeenkomst met de meeste deelnemers via het beeldscherm, tevens een eerste kennismaking met de nieuwe PVV-minister, duurde nog geen half uur, en bestond eigenlijk uit een monoloog: Faber had pardoes besloten per 1 januari 2025 de financiering te stoppen van de Landelijke Vreemdelingenvoorzieningen, het pilotproject waaraan de vijf grote steden deelnemen. Ook de bijbehorende informatie-uitwisseling tussen de IND, de Dienst Terugkeer en Vertrek, de politie en maatschappelijke organisaties zou worden gestaakt. Voor vragen was nauwelijks gelegenheid, en voor overleg al helemaal niet: het besluit stond vast. Na afloop belden verschillende wethouders elkaar, in lichte verbijstering: wat zullen we nou krijgen? ‘Je zal...
Asielminister Faber zegt dat ze inzet op terugkeer van asielzoekers in plaats van gesubsidieerde opvang, maar haar beleid heeft het omgekeerde effect, schrijft Thijs Broer. ‘De minister lijkt te denken: als het geen asielcrisis is, laat het dan een asielcrisis worden.’
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.