Waarom hebben de meeste mensen er moeite mee om te accepteren dat de economie niet een losstaand systeem is, maar ingebed in de biosfeer, en dat ze samenhangt met menselijke relaties, cultuur, instituties en waarden? Misschien is dat gewoon te ingewikkeld. Slechts weinigen luisteren, kijken, laat staan lezen een ingewikkeld betoog over de complexiteit van de samenleving en de vraag waarom eenvoudige oplossingen tot problemen leiden. Over het algemeen hebben we liever simpele antwoorden, targets, voors & tegens. Dat doorgeslagen reductionisme is een bedreiging op zichzelf.

Voorbeeld: de klimaatdoelen. We stellen een doel (nettonul in 2050) en stippelen beleid uit dat gericht is op het reduceren van tonnen CO2. Tonnenjagen, in jargon. Wat gebeurt er als dat het enige doel is? Dan gaan we investeren in zaken die alleen dat probleem oplossen. Denk aan maatwerk afspraken met de grootste vervuilers, ze subsidie geven om broeikasgassen onder zee op te slaan en nog meer publiek geld...